osiem kopiejek, ale na to mogli sobie pozwolić tylko zamożniejsi chłopcy, a więc bracia Łogowińscy, Czernucha, Ekis i kilku innych.<br><br>Już na parę minut przed dwunastą Szymborski trzymał się brzegu ławki, aby na pierwszy dźwięk dzwonka rzucić się do wyjścia i popędzić na górę do bufetu.<br><br>Przed okienkiem, przy drewnianej balustradzie, tworzyła się długa kolejka. Uczniowie wyższych klas bezceremonialnie roztrącali fuksów, czyli tzw. "nowiczkow", nieśmiałych jeszcze i zastraszonych pierwszym zetknięciem ze szkołą. Dlatego też stałem w kolejce przeważnie na szarym końcu i z daleka tylko widziałem krótko ostrzyżoną głowę Szymborskiego, którego nazywaliśmy Szymbą. Jego nigdy nikt nie zdołał wyprzedzić. Zwinnymi susami