połowie lat siedemdziesiątych, w stanie wojennym zaostrzył i jaskrawo uwidocznił kłopoty z "wyrażalnością". Nawet Miron Białoszewski, który przynajmniej w zakresie potocznych obserwacji nie znał pod tym względem żadnych przeszkód, w stanie wojennym stwierdzał, że "to nie da się przepisać z faktyczności na wyrażalność". Wśród tekstów znanych autorów jedne wydają się banalne, inne urojone, inne znów tak haniebne, że rozchodzą się z powszechnymi odczuciami moralnymi; jedynie utwory przewrotne, groteskowe, kpiarskie, albo przeciwnie - bardzo "wysokie", z dużym stopniem uogólnienia wytrzymują jako tako próbę, choć wszystkie są niewspółmierne z rzeczywistością i przeżyciami.<br>Po rozbiciu w ubiegłym dziesięcioleciu systemu gatunków i rodzajów literackich ocalone wartości