i wywleka go na lewo mimo krzyków i protestów; Sajetan kończy jak gdyby nigdy nic<br>&lt;page nr=287&gt;<br>Nie mogę uwierzyć, żeby tak straszna siła, jak nasza, zgniła bezwładnie.<br> II CZELADNIK<br>A iluż tak wierzyło i zgniło. Życie jest straszne.<br> SAJETAN<br>Mówisz banały, kochanie...<br> II CZELADNIK<br>Banały i banały. Prawdy największe są też banalne. Już nic na pokaz dla samych siebie z wątpiów naszych nie wydostaniemy. Zanudzić się w nieróbstwie programowym na śmierć, będąc odżywianym na siłę czterdziestu byków. To ohydne! Wyście starzy, ale mnie się wyć chce i przyjdzie czas, że się na śmierć zawyję. A życie mogłoby być takie pikne, takie straśnie