chuda kobieta okładała kijem wyrywającego się chłopaka. Ciekawe tylko, że ta banda nie zdradzała zbytniego lęku. Czyż liczą na chyżość swoich nóg? Pewno spodziewają się, że Rzymianie teraz nie uderzą, myślą uciec pod osłoną nocy. Furius przez chwilę zawahał się: czy nie należy od razu uderzyć i rozpędzić tej niezorganizowanej bandy? Powoli zawrócił w stronę czekających żołnierzy. Legioniści wyprężyli się w szeregach. Patrzyli wyczekująco na wodza. Zmęczone, ogorzałe twarze spływały potem. Nie ulegało wątpliwości: przede wszystkim muszą odpocząć. Furius wydał rozkaz rozbicia obozu. Legioniści z okrzykiem radości złożyli broń i zapasy żywności. Niektórzy z kubkami i butelkami podbiegli nad strumień, inni