pani Krystyny. Słyszę, jak Marta mówi do brata w ogródku: "Nie rób tak, Krysia nie kazała."<br>W miniaturowym lasku koło domu, dobrym na spacery perypatetyków, pani Krystyna opowiada o swoich kontaktach z Komitetem Obrony Praw Dziecka. Wyprasza dla Komitetu pomoc, kiedy robi filmy za granicą. Prosi na przyjęciach; im wystawniejszy bankiet, tym większa gwarancja, że będą się wstydzili odmówić.<br>Z błyskiem w oku mówi o ostatnim sukcesie członkiń Komitetu. Uzyskały uniewinnienie kobiety, która zabiła męża: zarąbała go siekierą. Nie ukrywam zdumienia: uniewinnienie? - Oczywiście, maltretował nie tylko ją, lecz i dzieci! I dorzuca argument nie do odparcia: kto by się tymi dziećmi