niedaleko. To nie dawało mu spokoju.<br><br>Z plaży hotelu Karwia do muru hospicjum "Autostradą Wśród Chmur" szło się brzegiem morza trochę ponad godzinę. Był to bardzo przyjemny spacer, szczególnie późnym popołudniem, bo droga powrotna prowadziła wprost w zachodzące słońce. W poprzednich latach Feliks dość często tak spacerował, niosąc Eliasza na barana. Gdy dochodził do szarego muru, stawiał Eliasza na piasku.<br>- Dlaczego nie idziemy dalej? - pytał Eliasz.<br>- Bo tu jest mur, nie widzisz? - odpowiadał Feliks.<br>Eliasz zadzierał głowę i patrzył na mur, który jak wielki szary wąż zsuwał się ze skarpy i zanurzał w morzu. Eliasz kiwał głową i zbierał kamyki. Nigdy