Wydało mi się, że tak jak i on we<br>łzach tonąc, zwracam do niego swe smutne skargi: ŤO chlubo<br>Pergamu, opoko Trojan, z jakich to wybrzeży przypływasz Hektorze<br>z dawna oczekiwany. Po tylu pogrzebach, po zawodach tak gorzkich<br>Troi i jej obrońców<br>- w jakimże stanie Ciebie oglądam. Jakaż to ręka barbarzyńska<br>znieważyła Twoje oblicze boskie i skąd pochodzą te rany?Ach -<br>westchnęło widziadło na próżne<br>żale nieczułe - uciekaj z kręgu płomieni, synu Syreny.<br>Wróg jest w murach!"...<br> Kochany Francesco! Jako potomek Eneasza wiesz, jak<br>trudno jest mówić o klęsce. Nie każ mi, jak Dido ciekawa,<br>renovare dolorem. Pozwól nie mówić o