był major Wiśniak. Jego i ojca skuto i zawieziono do komisariatu żandarmerii. Znużona przysiadła na ławce. Mokre kosmyki włosów przylgnęły jej do twarzy.<br>Klęska, pomyślała. Czuła, że oto tajemnica morderstwa na cmentarzu została wyjaśniona i że jest to jednocześnie koniec wszystkiego. Ewelina kochała zabójcę własnej matki... W jakiś okrutny, wręcz barbarzyński sposób traciła także ojca. I ciągle nie mogła uwierzyć w tę wersję wydarzeń, chociaż wszystko na to wskazywało. Układanka ułożyła się sama... Byli taką wspaniałą parą, powtarzała Suzanne. Gdyby wiedziała, jak było naprawdę... Matka zresztą coś przeczuwała. Te jej zapiski. <br> Wczoraj Janek na mnie nakrzyczał, że podjęłam się obrony komunisty