na kolana i śmiał się jeszcze, gdy jego maska uderzyła o ziemię.<br>Wtedy śmiać się także zaczęli jego towarzysze.<br>*<br>- Bracie...<br>Doron podniósł głowę. Słońce oślepiło go na chwilę tak, że na początku ujrzał przed sobą jedynie kontur człowieczej postaci.<br>- Przyszedłem złożyć ci pokłon.<br>- Witaj, bracie.<br>Naprzeciw niego stał Olgomar. Wysoki, barczysty, ciemnoskóry. Na jego policzku, niczym wykonany mistrzowską ręką tatuaż, zielenił się mały liść. Znamię, które pojawiło się w chwili, gdy spadała ostatnia warstwa cielęcej skóry osłaniającej Pięść Gaju.<br>- Witaj.<br>Przez chwilę trwali w bezruchu, patrząc sobie prosto w oczy. Potem Doron położył dłonie na ramionach Olgomara, sam poczuł ciężar jego