z uczuciem, że się wyczerpało &lt;page nr=157&gt; wszystkie możliwości. Skoro kardynał już wyjeżdżał, ta ostatnia możliwość sama. przez się upadała. Bez upokorzeń, bez narażania się na odmowę, bez dokonywania niepotrzebnego czy mogącego do reszty zamącić sprawę wysiłku. Powinienem był więc doznać ulgi. A tymczasem - wręcz przeciwnie. W bramie zamajaczyła sutanna. Wchodził wielki, barczysty ksiądz. Przytuliłem się do okienka portierni, przerażony, że to się zbliża monsignore Rigaud. Ale to nie był on: Przez ten czas portier podniósł słuchawkę, zapowiadając mnie. Usłyszałem:<br>- Jest tu cudzoziemiec z listem do jego eminencji. A po chwili - do mnie:<br>- Proszę pana na górę.<br>Podjechaliśmy windą na pierwsze piętro. Małą