nie wiadomo jak i kiedy, zanim przyszedł. <br><br>W sąsiednim pokoju wybiła jedenasta, a potem dwunasta, <br>cały dom pogrążony był już od dawna w ciszy <br>i we śnie, ale ojca wciąż jeszcze nie było. <br><br>Tak długo pracuje. Trzecią noc - pomyślałam. <br><br><br>I dziwna rzecz, pomyślałam to po raz pierwszy w życiu. <br><br><br>Tak bardzo byłam przyzwyczajona, odkąd tylko mogłam <br>pamiętać, że ojciec pracował cały dzień, że <br>często nie przychodził nawet na obiad lub jadł obiad sam, <br>o kilka godzin później niż wszyscy, że wśród <br>nocy odzywał się nagle dzwonek telefoniczny, wyrywający <br>go ze snu, iż wydawało się to niemal tak naturalne, jak <br>to, że ja