kontemplacyjny styl odbioru dzieła. Recepcję nastawioną przede wszystkim na obraz i widzenie. Podobna postawa dominuje w diegezie filmu - patrzenie oznacza pogłębiony kontakt ze światem. Postawiono znak równości między przepowiadaniem a widzeniem. Niewidzialne Hias również postrzega wzrokiem. Kluczowe dla filmu rubinowe szkło służy przede wszystkim do oglądania, gdyż jego istotą jest barwa. Przepowiednie, które nie są ukazywane na ekranie, także działają na wyobraźnię swoją plastycznością, obrazowym charakterem właśnie. Mamy tu więc do czynienia z absolutyzacją patrzenia - głównego sposobu przekazywania informacji, jakim posługuje się kino. Widz ma być kimś patrzącym, ma wnikać w głąb kontemplując obrazy, ale też zmuszany jest przez to wpatrywanie