przynależną dawniej środowisku. Nadzór tego rodzaju był konieczny. Zdarzało się, że ludowy twórca, korzystając z tego, że pracuje dla nieznanego klienta i który "wszystko kupi", wyrabiał np. dzbanek, z którego sączyła się woda. Etnograf musiał więc stać na straży klienta, a zarazem tradycji, dbać, by mebel był z wysuszonego drewna, barwnik nie farbował kupującego. <br>Podjęto wiele działań, by zachęcić ludowych artystów do kontynuacji tradycyjnych procederów, służyły temu konkursy, stypendia, zamówienia, szeroko reklamowane imprezy, jak Jarmark Płocki, Festiwal w Kazimierzu nad Wisłą. Nie można tu pominąć działań podbudowujących prestiż ludowych twórców, zwłaszcza nagrody im. Oskara Kolberga, a także nagrody im. Jana Pocka