postać w przejściu przystanęła i oto poczęła zbliżać się do nich jak mgliste widmo. Z odległości dwóch kroków doleciał do nich zachrypnięty bas:<br>- Czego sobie panowie życzą?<br>Była chwila wahania. Krawiec wyczuł jakimś wyostrzonym nocnym zmysłem, że Widmar jest zbity z tropu i nie wie, co ma odpowiedzieć. Gdy zaś bas przeciągle i nieżyczliwie powtórzył: - Czego sobie panowie życzą? - krawiec wyczuł nawet, że Widmar gotów jest zeskoczyć ze schodów i uciekać ulicą jak nastraszony sztubak. To poczucie napełniło krawca swoistą złośliwą radością. Omal nawet nie zaśmiał się z makabrycznego zadowolenia. "Aj jaj jaj!" pomyślał, lecz od razu nastrój jego prysnął. Widmar