Wytyczała ona zasięg przestrzeni świętej, na której obowiązywał mir. Podobnym celom służyły leszczynowe lub olchowe paliki z naciągniętym miedzy innymi sznurem w miejscach, gdzie zbierały się skromne saskie godingi.<br>O pogańskich obrzędach poprzedzających obrady wiecu informuje także relacja Herborda dotycząca Pyrzyczan oraz Vita Lebuini antiqua. Nazwę Pyrzyczan wymienił już Geograf bawarski, w którym przypisano im aż 70 lokalnych ośrodków (civitates). W czerwcu 1124 r., gdy dotarła tam wyprawa misyjna Ottona z Bambergu, pyrzycka starszyzna uznawała zwierzchność zachodniopomorskiego księcia Warcisława. Zbliżając się do "książęcego grodu Pyrzyce", uczestnicy wyprawy ujrzeli "do 4 tysięcy ludzi przybyłych z całej prowincji &lt;gap&gt;. Było to bowiem jakieś pogańskie