przyjeździe dostrzegam w oczach Małgorzaty pierwsze sygnały niepewności i zagubi enia: Twardowski zaczyna nas porzucać.<br>Jeszcze nie ze wszystkim zapomina, ale jest tak, jakby porywał go i wciągał wielki rozpędzony lunapark.<br>Miga nam z daleka niczym rozwydrzony dwunastolatek - raz na karuzeli, raz na kolejce śmierci, w samolotach, na morzu, w beczce śmiechu, wśród coraz bardziej niespokojnych mew.<br>Trzynastego dnia słońce jeszcze świeci, od północy jednak nadchodzi praw dziwa fala i ratownik wciąga na maszt czarną flagę.<br>W chwilę potem mój młody przyjaciel rzuca się przeciw ciemnej fali, o tyle niebezpiecznej, że pasy mielizn łamią rytm przyboju.<br>Małgorzata zasłania twarz rękami: - Ja