zawieźć do zaczarowanej krainy, gdzie spełniają się dziewczęce marzenia. Tylko mi o nich trochę opowiedz.<br>- Co mam opowiedzieć? <br>- O czym marzysz przed snem? <br>- Nie marzę.<br>- Oj, nigdy w to nie uwierzę! - zaśmiał się Dzięciołowski. - Niech zgadnę, jakie to marzenia, skoro sama nie chcesz się przyznać. Jest piękny, bogaty, szlachetny i bez pamięci w tobie zakochany. <br>Zamyślił się, a gdy znaleźli się na środku drugiego, niewielkiego i pustego jeziora, ciągnął dalej: <br>- Takie marzenia nigdy się nie spełniają. Trzeba korzystać z tego, co jest - obejrzał się, upewnił, że w pobliżu nie ma żywej duszy, jeśli nie liczyć ważek i perkozów, i położył rękę na