Pragnąc dystans ów zmniejszyć, naukowcy przystąpili niezwłocznie (warto tu przypomnieć pionierskie prace Bernala) do sondowania potencjalnych możliwości nauki. Postawiono wiele pytań natury praktycznej: Jak ulepszyć organizację prac badawczych? Co uznać za nadrzędne w ich finansowaniu? Jak mierzyć ich efektywność? Jak wpływać na wzrost wydajności naukowej? Tego rodzaju kwestie trudno rozstrzygać bez wiedzy o rzeczywistym stanie i funkcjonowaniu nauki. Zabrano się więc do szerszych analiz, poświęconych nauce, jej historii i roli w społeczeństwie.<br> I tak wkrótce powstała nowa dyscyplina, rządząca się własnymi prawami. Lecz pierwotne zainteresowanie stroną praktyczną wycisnęło na naukoznawstwie trwałe ślady. Nie uważam tego bynajmniej za mankament. Sądzę tylko, że praktycyzm