dzisiaj czyta się tom "Maść na<br>szczury", nagle wyraźnie dostrzega się cechy bohaterów i sytuacje, które<br>zapowiadały niezgodę na rzeczywistość. Ojciec jadący z synem Maćkiem po<br>podkowy dla konia do wielkiej fabryki, ponieważ nie można ich było zrobić<br>na wsi, wydaje się prostakiem i to wystraszonym. Ale przecież piekli się<br>bez przerwy, wymyśla, klnie na czym świat stoi. Bo świat stoi na głowie i<br>ten stary wieśniak to wie. Ciska idiotycznymi rachunkami z fabryki, rzuca<br>trzema podkowami i idzie koniowi odciąć nogę ("na co mu tyle kopyt").<br>Dziewczyna z opowiadania "Maść na szczury" - niby uległa (pod każdym<br>względem) kolejnym szefom - potrafi