na szparę pod drzwiami - na szczęście nikogo tam nie było - i znów spojrzała Helenie prosto w oczy. Helena nie przywykła do wzroku Joanny i była jej spojrzeniem nieco zaniepokojona.<br>- Co się z tobą dzieje, Joanno? - zapytała. - Najpierw nocne powroty, potem grzebanie w szafie i wyciąganie rzeczy. <br>Nie powiedziała nic o bezczelnym spojrzeniu, choć tak właśnie nazwała je w myślach. Nie chciała zwracać nań uwagi Joanny, bo co będzie, gdy dziewczyna zda sobie sprawę, że Helena jakby się go trochę obawiała. <br>No, nie, co się ze mną dzieje - pomyślała. Nie będę się przecież bać własnego dziecka, nawet jeśli jest arogancką dziewuchą. Następnym