Będąc uczniem (razem z <name type="person">Plotynem</>) <name type="person">Ammoniusa Sakkasa</>, jednego z najwybitniejszych reprezentantów ówczesnej filozofii greckiej (neoplatońskiej), przyswoił sobie cały jej dorobek. Jego głód wiedzy nie znał granic, a pracowitość wprawia w podziw. Dzieła przez niego napisane liczą się na tysiące. Nie znająca trwogi umysłowa uczciwość szła u niego w parze z bezgranicznym poświęceniem się chrześcijaństwu. <name type="person">Neoplatończyk Porfiriusz</> napisze o nim, że żył jak chrześcijanin, a myślał jak Grek. Dzięki tym cechom osobowości mógł stworzyć syntezę filozofii greckiej i chrześcijaństwa. W syntezie tej posunął się jednak zbyt daleko i przekroczył ramy chrześcijańskiej ortodoksji. Idea powszechnego zbawienia (<foreign lang="gr">apokatastasis</>), obejmującego cały stworzony świat, łącznie nawet