dnia ślizgał się po gładkiej łysinie i lśnił na złotej oprawie okularów. Napastnicy odruchowo cofnęli się i jak gdyby stracili kontenans na widok bezbronnego starca. Ktoś z daleka rzucił kamieniem, lecz chybił.<br><br>Korzystając z chwilowej ciszy doktor Jakub przemówił drżącym głosem:<br><br>- Ludzie, co wy robicie? Znacie mnie wszyscy, leczyłem was bezpłatnie... Od trzydziestu lat jestem waszym lekarzem, a wy napadacie na mój dom...<br><br>- Milcz, parchu! Nie zawracaj głowy! - krzyknął wyrostek siedzący na płocie.<br><br>- Doktor ma rację! - zawołała jedna z kobiet, przedzierając się przez tłum. - Stiopka, gówniarzu jeden, złaź, bo ci gnaty policzę! Przecież to właśnie doktor Jakub przyjmował poród, jak cię