i wolności. Sprawdza się w tym miejscu teza Anny Pawełczyńskiej, że wartości są sposobem na przemoc, szansą przetrwania. Tylko że ich moc, poświęcenie, pomysły nie były w stanie odwrócić zagłady. Zapewne w akcji, bohater, człowiek czynu nie myślał o tym. Ale teraz, po latach, jakby coraz bardziej razi go nieskuteczność, bezsilność, i stąd może też dystans wobec siebie skaczącego po dachach w czerwonym swetrze. I dlatego nawet wówczas, kiedy mówi o sprawach wspaniałych, na przykład o tym jak dziewczyna, która miała szanse, dobrowolnie towarzyszy matce w drodze na śmierć - zatruwa bohatera świadomość, zapewne drążąca go od lat, że zagłada, która się