albo przez Prezesa Rady Ministrów na wniosek właściwego ministra (art. 114 ustawy o powszechnym zaopatrzeniu emerytalnym),<br> - albo przez Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (art. 116 ustawy o powszechnym zaopatrzeniu emerytalnym),<br> - albo przez Ministra do Spraw Kombatantów (art. 12 ustawy z 23. X. 1975 o dalszym zwiększeniu świadczeń dla kombatantów). <br> Drugim przykładem bezspornego rozwoju zaopatrzenia emerytalnego jest wysokość procentowa poszczególnych świadczeń (w stosunku do podstawy wymiaru, tj. osiągniętego zarobku). Wystarczy powiedzieć, że jeszcze w 1958 roku (w noweli do obowiązującego wówczas dekretu z 25. VI. 1954) stawki procentowe renty starczej (tak wówczas nazywano emeryturę) wynosiły: 75% od podstawy wymiaru do 1200 zł, 20