Nie, nie... - omdlewającym głosem, nabrzmiałym od serdecznej, strwożonej prośby, szeptała dziewczyna.<br>Adaś poczuł jej rękę na swojej ręce. Drgnął i przymknął oczy, opamiętał się jednak w tej chwili.<br>- Panno Wandeczko - szepnął gorąco. - To nic wielkiego... Jestem starym harcerzem... Za chwilę będzie po wszystkim. Jakby się obawiał zaklęć i próśb, zwinnym, bezszelestnym ruchem podpełznął pod najbliższy gęsty krzak. Chociaż nie mogła tego widzieć, przyłożył ostrzegawczo palec do ust nakazując jej milczenie &lt;page nr=81&gt;.<br> Usłyszał jednak szept: - O Boże!<br>Zbyt dobrze znał wyborne i wypróbowane metody wspaniałego Apacza Winnetou i Old Shatterhanda, aby zgoła mistrzowsko nie dokonać "podchodzenia wroga". Zanim się posunął o piędź, badał