głową. Prowadzili go ludzie w cywilu. Mają już za dużo policji, powiedział ojciec. Nie starcza dla wszystkich mundurów.<br><br>Ojca wzięli na konfrontację, gdzie zeznawał urzędnik pocztowy. Tym razem go nie wypuścili. Mama pojechała do Budapesztu, a mnie kazała pójść na widzenie. Nie poznałam ojca przez kratę. Był nie ogolony, wymęczony, bezwolny, nie ten sam. Nic nie mówiliśmy, mieliśmy łzy w oczach. Nie musiałam nic mówić. Widząc mnie samą, wiedział, że mama jest w Budapeszcie, że porusza niebo i ziemię. Po tygodniu go wypuścili, ale zapadła decyzja, że będzie musiał się ukryć.<br><br>W piątkowy wieczór rozbito nam kijami okno, w którym paliły