niemały już zbiór. Wszystkie te rękopiśmienne i osobiste<br>papiery podlegają rejestracji, opisaniu a z czasem naukowemu opracowaniu. Niestety, spora część tych archiwów - kruchych<br>z upływem lat - zbyt długo czeka na badaczy, których nie wydaje społeczeństwo emigracyjne na miarę swoich potrzeb. Korzystają - więc z nich rzetelni naukowcy z kraj u, wypełniając białe plamy w rozwoju polskiej literatury po obu stronach "żelaznej kurtyny". Innym godnym ubolewania zjawiskiem jest przekazywanie archiwów po zmarłych osobistościach polskiej<br>emigracji prywatnym osobom lub instytucjom krajowym. Nie zawsze biblioteka może uratować takie zbiory przed przebiegłymi podchodami nadesłanych z kraju agentów, kuszących rodziny zmarłych najdziwniejszymi "darami". Utrata emigracyjnych archiwów wiązać się