przyjęto dzielić twórczość <br>Marii Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej na okres mistrzowskich, salonowych miniatur <br>z lat międzywojennych i zupełnie odmienną poezję czasu wojny. Nie trzeba dodawać, <br>jak w tym podziale wartościowano poszczególne dokonania. Schematyczność tego <br>zabiegu wydaje się tak oczywista, że aż trudno uwierzyć, iż dotąd nie został <br>zanegowany. Być może autorka Profilu białej damy padła ofiarą własnej sztuki. <br>Przez niemal całe dwudziestolecie przyzwyczaiła odbiorców do nieustannie prowadzonych <br>na różnych poziomach gier językowych, semantycznych, formalnych z taką wirtuozerią, <br>że każdy ruch pióra okazywał się nie tylko celowy, ale wręcz z góry zamierzony. <br>Karol Wiktor Zawodziński, najsubtelniejszy interpretator jej poezji, napisał <br>w świetnym studium analitycznym z