właśnie asymilacja, twórcze przyswojenie wzoru. A mógł nim być zarówno element stroju podpatrzony w innym regionie, choćby w czasie pielgrzymki do centrów odpustowych, jak też mebel, element wyposażenia dworu, pałacu, plebani. <br>&lt;page nr=18&gt;<br>Wzorem było wnętrze kościoła, eklektyczne, strojne, sugerujące bogactwo. W domowych ołtarzykach dostrzeżemy wpływy kościelnych kaplic. Pająki ze słomy, grochu, bibułek odgrywają w izbie podobna rolę, jak w pałacach kryształowe żyrandole - również piękne, tyle że piękne inaczej. W sztuce bowiem nie bogactwo decyduje o pięknie, lecz harmonia elementów i ich ekspresja. Haft widziany na ornacie czy na sukni balowej we dworze mógł zachwycać, ale wykonany przez wiejskiego krawca mógł być nie