legowiska na odgłos strzału. - Alarm! Wróg się zbliża... Co się stało? - spytał gromko, gdy Wandzia wetknęła głowę przez drzwi.<br>- Jakiś obcy! - zameldowała. - Zbójca?<br>- Nie! Chłopiec... Harcerz... Powiada, że od Adasia! - Wpuścić! Wołać stryja! - rozkazał.<br>Staszek Burski zdumiał się niezmiernie, że go z takimi przyjmują honorami, choć zamiast biciem w bębny biciem w patelnię. - Na Boga! Ja znam tę twarz - zawołał profesor na jego<br>widok. - Chłopcze! My musieliśmy się już spotkać kiedyś w życiu?<br>- Tak jest, panie profesorze - odparł Staszek wesoło. W ostatnim roku siedziałem z Adasiem na jednej ławce.<br>- Zdumiewające! Góra z górą się nie zejdzie... Skąd przybywasz, jakie przynosisz wieści