wobec rozrostu sieci, dostęp do wciąż malejącego jej wycinka. Tekst literacki jest permanentnie "poniżej poziomu poinformowania" - by odwołać się do terminologii Fügera. Podstawowym tego powodem jest ambiwalentna natura słowa: jego wieloznaczność, ale też czasoprzestrzenna głębia - słowo odsyła do wielu światów, zajmuje jednak czas i miejsce, przez co bezustannie spowalnia informacyjny bieg; w rezultacie to język stanowi "górną granicę" tempa naszego świata. Jeśli literatura ma sprostać współczesności, musi z wiedzy o naturze słowa wyciągnąć wnioski dotyczące poetyki. Czyni to, w moim przekonaniu, produkując trzy modele tekstów.<br>Pierwszy z nich nazwałabym egzystencjalno-ontologicznym. Jego głównym zadaniem jest kreowanie ontycznego kształtu świata w powiązaniu