uwolnieniu jednej z pięćdziesięciu mamek, dostała się już do audytorium i z chwilą ukazania się profesora na katedrze cała młodzież zgromadzona po lewej stronie sali powitała go brawami. Prof. Mmaa zdziwił się. Zdziwił go ten zbieg okoliczności, iż linią, zbliżoną do prostej, można było oddzielić młodzież bijącą brawo od nie bijącej. Nagle jednak rzecz cała rozsupłała się w substancji skojarzeniowej profesora: jeśli bowiem w czasie pierwszego wykładu wydarzył się ów szczególny wypadek teorii prawdopodobieństwa, że biła brawo prawa połowa sali, to nie ma w tym nic dziwnego, że w czasie drugiego wykładu zdarza się przeciwny szczególny wypadek teorii prawdopodobieństwa i że