Widzę twarz ruskiej ikony w obramowaniu ciemnych włosów, szarozielone oczy. Słyszę jej głos: "czaszka... czy myślałeś kiedy, że masz czaszkę?" <br>Uczepił się mego ramienia: <br>- Jędrek, powiedz, co mam robić? <br>Wyrwałem mu się bez słowa. Wyszedłem z pokoju. Wybiegłem z domu. Ulica Wilcza prawie pusta. Spojrzałem na światła, neony, na ruch bijący od Marszałkowskiej - potem odwróciłem się, poszedłem w stronę Alej. Czekał, żebym mu przyznał rację: "Tak, nic dla niej zrobić nie możesz, zostaw ją jej losowi. Graj... graj... To twój obowiązek. Tata ma słuszność..." Tego ode mnie oczekiwał. Tych słów. Wiem. Dziś się skończyła nasza przyjaźń. Na zawsze. Czy to w