jasnych nie znalazł uznania w oczach kleru, głoszącego, że posługiwanie się nim jest grzechem. Stąd niedaleko już do ikonografii przedstawiającej diabła nadziewającego jakiegoś grzesznika na widły i smażącego go w ogniu piekielnym. Widły to ostatecznie także rodzaj narzędzia spokrewnionego z widelcem. W jedenastowiecznej kronice zachował się opis uczty, na której bizantyjska księżniczka posługiwała się widelcem, małym i dwuzębnym, oczywiście złotym, jak na bizantyjską księżniczkę przystało, co miało wywołać powszechne zgorszenie, a ona sama nie uniknęła surowej kary zadanej przez moce nadprzyrodzone. Gwoli historycznej ścisłości dodać jeszcze trzeba, że w Polsce do rozpowszechnienia widelca przyczynili się ostatni Jagiellonowie, co jednak nie znaczy