cesarskiego wzoru przez Bolesława Chrobrego w Polsce czy przez św. Stefana na Węgrzech wydaje się możliwe, choć już nieco mniej prawdopodobne. Prawdopodobieństwo, że Włodzimierz I i jego następcy przydzielając cerkwi dziesięcinę z dani przejęli (na przykład za polskim pośrednictwem) karolińsko-ottoński wzór jest, moim zdaniem, znikome. Przeciwko takiej inspiracji przemawia bizantyńskie pochodzenie ruskiego Kościoła. Tak czy owak przyczyn, dla których rozpowszechniała się praktyka uposażania Kościoła udziałem w dochodzie z publicznych danin, nie sposób sprowadzić do wędrówki wzoru. Niezależnie od tego, czy władcy i biskupi czerpali inspirację z rozstrzygnięć wypróbowanych już gdzie indziej, czy sami wpadli na ten pomysł, odpowiadał on potrzebom