sobie już nic więcej,<br>Słowa kochać nie nauczą goręcej.<br><br>Niech w nas słońce wbija złote harpuny,<br>Poplątaliśmy, sfałszowaliśmy najprostsze struny.&lt;/&gt;<br><br>&lt;div type="poem" sex="m"&gt;&lt;tit&gt;MOJA WIARA&lt;/&gt;<br><br>Chciałbym, ażeby do mnie przyszedł Ktoś najbardziej Prosty,<br>Taki, jak na maszty brane, polskie sosny.<br><br>Żeby mi powiedział słowo jedno tylko - Synu,<br>I aby odszedł. I żeby zostawił bladą woń jaśminu.<br><br>Przypadłbym na kolana i znieruchomiał ze zgrozy,<br>A boską białość rozpięłyby przede mną brzozy.&lt;/&gt;<br><br>&lt;div type="poem" sex="m"&gt;&lt;tit&gt;CZEKANIE&lt;/&gt;<br> Betty Lubrzyńskiej<br><br>O zmierzchu zawsze wychodzę, przed wrota, przed wierzeje,<br>I długo czekam. I patrzę długo. Ale tylko niebo sinieje.<br><br>I dal się wyogromnia jak zwykle na przedwieczerz.<br>- Nie ciesz się - mówią sztachety