tanie kredyty, za które później przychodzi drogo płacić nam wszystkim, bo do tego prowadzi inflacja. Troska o równowagę systemu finansów publicznych jest najczęściej odbierana jako rzekoma pazerność ministra finansów, który co prawda sam niewiele ma, ale innym to już "nic" nie chce dać. On zaś - "dając" na koszt podatnika już blisko trylion starych złotych - musi być zatrwożony, kiedy podsuwa mu się jako antidotum na inflację propozycje zwiększenia dopłat do tanich kredytów dla rolnictwa i wysokich ceł protekcyjnych czy też dopatruje się szansy na restrukturyzację górnictwa poprzez wysłanie kolejnych siedemnastu tysięcy górników na wcześniejsze emerytury. A to właśnie takie kierunki działań są