ze zdziwieniem goście - kiedy wystarczysz na takie gromady. <br>- Nie moja w tym zasługa - tłumaczy się wieśniak. - Boża to wola i błogosławieństwo: świętych snadź ludzi ugościłem w chacie, bo odtąd nie ubywa mi zapasów. <br>Zdumieli się wszyscy, spojrzeli na siebie. <br>- A jakiegoż nam szukać księcia, jeśli nie takiego, któremu bogowie sami błogosławią! Nad Piastem boska ręka i opieka, Piast szczęśliwie nami rządzić będzie. <br>I zasiadł Piast kołodziej na tronie w Kruszwicy. <br><br>Już wdział purpurę, wziął miecz wojowniczy, <br>Świetną koroną uwieńczył swe skronie, <br>A wdzięczny, pragnąc uczcić stan rolniczy, <br>Rozkazał pług swój postawić przy tronie. <br>&lt;au&gt;CECYLIA NIEWIADOMSKA&lt;/&gt;&lt;/&gt;<br><br>&lt;div sex="m"&gt;&lt;tit&gt;PIEŚŃ SŁOWANA&lt;/&gt;<br>Wisło biała, matko biała