Potrzebują zrozumienia, życzliwości i współczucia. Każdy i każda z nich jest czyimś synem, bratem i siostrą. Czasem jedyną rzeczą, jakiej pragną, jest zwyczajna możliwość rozmowy oraz przyjazna obecność kogoś, kto ich wysłucha. Trzeba pomóc im zachować bodaj resztki nadziei, że nie wszystko jest stracone. Obecność kapłana i udzielone przez niego błogosławieństwo mogą stać się znakiem miłującej obecności Boga w ludzkim życiu, tak bardzo nieszczęśliwym. Oto wstrząsające świadectwo kapelana więziennego, F. Reardona, z Sao Paulo w Brazylii: [cytat] Ludzie całkowicie zdani na drugich są braćmi Sędziego świata. To stanowi o ich eschatologicznej godności. Bez tej ostatecznej perspektywy cała diakonia Kościoła zostałaby pozbawiona