wynieśli.<br>- Może by go przywiązać do krzesła? - zaproponował Karolek. - Termin mamy nad karkiem.<br>- Coś ty, jeszcze znów ataku dostanie! Co to mu śpiewało? Skarpetki?<br>- Buty - sprostował Karolek. - I nie jemu śpiewały, tylko Barbarze. Lesio trwał w twórczym szale. Poza krótkimi wypadami na piwo i na balkon, skąd dawała się dostrzec blondynka vis-á-vis, nie odrywał się od pracy. Nikłe uznanie, błyskające chwilami w pięknych oczach Barbary, przyprawiało mu skrzydła. W momencie kolejnej odmiany, to znaczy ponownego odnalezienia książki spóźnień i zagubienia książki tajnych dokumentów, kolorystyka wnętrz była już właściwie skończona.<br>&lt;gap reason="sampling"&gt;<br>Straszliwa dżungla na planie sytuacyjnym, zaskakująca w pierwszej chwili, zaraz