która podczas dyskusji o dzieciach mówi monotonnym, "metafizycznym" głosem:<br><br>Trudno mi się wypowiadać. Zajmuje się w pracy dziećmi. Nie jest wcale wskazana nadwrażliwość wobec dzieci, przekazywana od pokoleń; dobrze, jeśli dzieci cierpią, bo takie jest życie (po czym wypowiada się dłużej na temat Boga - dobrego i mądrego).<br><br>Reakcja grupy jest błyskawiczna:<br><br>Barbara:<br><br>Czy masz własne dzieci? Ja bym się nie pogodziła z cierpieniem dziecka.<br><br>Agnieszka płacze, temat dzieci jest dla niej bardzo żywy.<br><br>Blanka:<br><br>- Budzi we mnie sprzeciw i niechęć to, co mówisz.<br><br>Reakcja Bożeny jest przesadna i wyrażona nie wprost:<br><br>Po wypowiedzi Zyty czułam się beznadziejnie smutna. Na nic wpływu