nawet. Ten sposób walki wymagał wielkiej szybkości i odporności na zmęczenie. Olgomar czekał na atak, na jeden fałszywy ruch przeciwnika, na jedno niebaczne odsłonięcie.<br>Szerszeń poruszał się inaczej. Niższy, bardziej krępy, podobny był do większości gwardzistów. &lt;orig&gt;Karogga&lt;/&gt; w jego dłoni zataczała łagodne ruchy, z których każdy mógł się przerodzić w błyskawiczne uderzenie.<br>Doron patrzył na nich z przyjemnością. Dla prawdziwego znawcy ważny jest nie tylko fechtunek, ale i to, co dzieje się przed pierwszym uderzeniem pałek. Próbowanie sił, wyczekiwanie okazji do ataku, obserwowanie przeciwnika, cały teatr, który się odgrywa po to jedynie, by zmylić wroga. Tylko nowicjusze albo przeciwnicy dobrze znający