przygotowaną mieli proklamację do narodu!... Ja podnosząc oręż nie zawaham się głośno powiedzieć krajowi, kim jestem i dlaczego tan oręż podniosłem!<br>&lt;page nr=260&gt; Palce Lelewela drgnęły na krawędzi stołu. Profesor uśmiechnął się łagodnie, po ojcowsku.<br>- Chwalebna żarliwość umysłu tudzież pochopność serca - przemówił - oto piękne cnoty młodego wieku!... Konieczne one, gdy chodzi o błyskotliwy orężny czyn... Lecz innych potrzeba cnót dla żmudnej nad publicznym interesem pracy!... Dlatego mniemam, iż wypada wam wstrzymać się raczej od wszelkiej woli swej objawienia!... Zacząwszy tę rewolucję winniście tak mniemam - wyższą czynność publiczną i dalsze kierownictwo sprawy oddać w ręce starszych w narodzie braci, którzy trafniej przed światem interes