Zerwał się wicher, rozszumiał się las. Pazury błyskawic rozdzierały czarną powłokę nisko sunących chmur.<br>Zenobia zdawała się z niepokojem nasłuchiwać narastającego szumu wiatru.<br>- Gdzie jest pan Fryderyk? - zapytałem.<br> - Wyjechał.<br>- Do Jugosławii?<br>- Nie wiem. Nie pytałam go o to.<br>Szum narastał. Krople deszczu zaczęły uderzać w liście.<br>- Chodźmy do namiotów. Prędzej, bo zmokniemy - chwyciłem Zenobię za łokcie.<br>Ku mojemu zdumieniu dziewczyna ani drgnęła. Jak gdyby nic jej nie obchodziła ulewa.<br>- No, chodźmy. Zmokniemy - powtórzyłem.<br>- Cicho - burknęła. I stała dalej nieruchomo, nasłuchując. Ulewa ogarnęła nas nagle, zalewając potokami wody.<br>W jednej chwili byliśmy zmoknięci. Mój sweter nasiąknął wilgocią jak gąbka, płaszcz Zenobii stał