trwa. Nie wiem, czy ludzie, którzy upadli zdołali się podnieść. Nie ma szansy się o tym przekonać. Ada histeryzuje. Karnawał czasem wygląda i tak...<br><br>&lt;tit&gt;Na celowniku&lt;/&gt;<br><br>Bujając się w tłumie, zdaję sobie sprawę z jeszcze jednej rzeczy: w tej ludzkiej masie, która w żółwim tempie przemieszcza się przez miasto - jesteśmy bodaj jedynymi białymi na kilometr kwadratowy! Mamy przy sobie aparat fotograficzny, zegarki, portfele. Jesteśmy łatwym celem, jak zwierzyna zagoniona przed lufy myśliwych. Nie mamy jednak wyjścia - defilujemy dalej, dając się unosić prądowi. I wreszcie stało się! Wysoki Murzyn zdziera mi z ręki zegarek, inny próbuje wyrwać Adzie aparat. Pozostałych czterech robi