pamięć i inne, nowe słowa. Dlatego dałbym te teksty razem, do jednego rozdziału. Jest i inny powód, banalniejszy. Piszą o nim chyba wszyscy komentatorzy twórczości Kotta: związki słów z ludźmi, literatury z życiem, ich wzajemne przeploty. Skądinąd z latami te proporcje się zmieniają. Kiedyś Kott więcej pisał o literaturze, dziś bodaj więcej o życiu. Własnym, cudzym. Kiedyś, tak mi się wydaje, życie prześwietlał literaturą. Dzisiaj literaturę prześwietla życiem. To przechodzenie z tekstu do rzeczywistości jest w jego rzeczotekstach naturalne jak oddychanie. Czasem czas myślenia tekstem i pisania tekstu nakładają się, rzeczywistość dogania tekst w trakcie jego powstawania: [cytat] (z komentarza do