X) do bezwzględnej wielkości bodźca (X) ma wartość stałą.<br>W roku 1860 zależność Webera została zmodyfikowana przez Fechnera, który zaproponował stosowanie zależności logarytmicznej:<br>&lt;gap&gt;<br>w której R to siła wrażenia (intensywność światła, dźwięku, zapachu...), C - stały współczynnik proporcjonalności, B - siła bodźca wywołującego wrażenie o intensywności R, B0 - siła najsłabszego wyczuwalnego bodźca (bodźca progowego).<br>Sformułowanie prawa Webera-Fechnera uważa się za narodziny nowej dyscypliny wiedzy - psychofizyki. Prawo to jest do dzisiaj z powodzeniem stosowane podczas rozwiązywania teoretycznych i praktycznych problemów związanych z odbieraniem przez nasze zmysły bodźców świetlnych, dźwiękowych, mechanicznych lub cieplnych. Jest wykorzystywane również w odniesieniu do tak zwanych zmysłów chemicznych -smaku