typem obsady chóru męskiego, lecz być może stanowi także paralelę do barwy <br>Obrazu Jasnogórskiego), jednolitością wyrazu, przewagą spokojnych, płynnych <br>fraz i skupionym typem ekspresji. Msza ku czci Św. Teresy od Dzieciątka Jezus <br>­ jak na to wskazuje dedykacja kompozytora ­ pozbawiona formalnego tytułu (nr <br>2) charakteryzuje się stylem pełnym patetycznej ekspresji, z bogatą partią organową <br>o orkiestrowym charakterze. Ze stylem polifonii wokalnej wiążą ją jedynie dwa <br>większe fugata ­ Cum Sancto Spiritu (na zakończenie części Gloria) oraz Et vitam <br>venturi saeculi (na zakończenie Credo). Missa pro Pace (nr 3) w aspekcie stylu <br>jest najbardziej skontrastowana i jednocześnie najbogatsza ­ pełna blasku, patosu <br>i równocześnie głębszej