Ale nie chciała mnie przyjąć, bo za przechowywanie winnych groziła ciężka kara. Już jako oseskowi zdarzało mi się ssać miecz zamiast piersi matki, dlatego nawet kiedy mi podawano pierś, bałem się, że to miecz. Posłano mnie do szkoły, którą ukończyłem z odznaczeniem: magister-doktor strachu. Dlatego ci radzę, ty się bój, kwiecie różany. Ty się bój!<br>JÓZIO - Nie, drogi panie. Nie boję się ciebie.<br>VATZLAV - O, ja nieszczęśliwy!<br>JÓZIO - Miałeś ciężkie dzieciństwo, przyznaję. Nie myśl już o tym.<br>VATZLAV - O, dolo moja, dolo!<br>JÓZIO - Byłeś nieszczęśliwy, pociesz się teraz.<br>VATZLAV - O, bólu mój, bóleczku!<br>JÓZIO - Bądźmy przyjaciółmi. Oto moja ręka!<br>VATZLAV