chłopiec nie zdążył na wet pisnąć, gdy znalazł się twarz w twarz z tajemniczym człowiekiem. Wokół było już ciemno. Widocznie tamten zdążył zgasić latarkę. Chwilę panowała martwa cisza, w której słychać było dwa oddechy - jeden krótki, przyspieszony, drugi regularny. Naraz mały detektyw usłyszał nad sobą spokojny, niemal łagodny głos:<br> - Nie bój się...<br>Łatwo było powiedzieć "nie bój się", kiedy pod Perełką nogi dygotały przeraźliwie. Tajemniczy człowiek pociągnął go w głąb korytarza. Gdy zatrzymali się, zapytał:<br> - Kto cię posłał na basztę?<br>Perełka milczał. Był przygotowany na najgorsze, a jednak honor i poczucie obowiązku względem Klubu nie pozwalały mu zdradzić tajemnicy. "Niech się